Vendosni fjalën kyçe....

Bojan Adamiç, një kompozitor slloven në Shqipërinë komuniste


Këngë Moj! Kompozitori i kësaj kënge është një slloven. Bojan Adamiç jetoi në Shqipëri në vitin 1947. Nga Tirana, ai i shkruante të shoqes, që bënte gjithçka, dirigjonte orkestrën, kompozonte pjesë që merrnin autorësi tjetër, punonte në sindikatë, në radio, në komitet dhe në teatër.

I ardhur si ekspert nga Jugosllavia e kohës, ai pati probleme me qëndrimin, por për aq kohë sa qe vuri re nevojat me të cilat përballeshin artistët e kohës.

“Javën tjetër, fillon turneu im me koncerte nëpër Shqipëri do të kem nja pesë a ma shumë koncerte individuale dhe mos më pyet me çfarë pianosh”, i shkruan ai të shoqes.

Jeta dhe vepra e Bojan Adamiç është kujtuar sot në Tiranë ndërsa e bija ndau përshtypjet. “Jemi në vendin që im atë admironte. Ju mund të lexoni letrat që ai i dërgonte nënës sime, ku shkruan për njerëz miqësor, natyrë të bukur e kulturë të pasur. Babai ishte i magjepsur nga elementët foklorikë të Shqipërisë, kostumet dhe muzika. Në letra ai fliste për vallet, për pasionin e qëndrimin fisnik të valltarëve”, tha Alenka Adamiç, vajza e kompozitorit.

Alenka Adamiç, tha se pas kthimit nga Shqipëria i ati nuk fliste për punën që kishte bërë këtu, ndaj ata mendonin se kompozitori ishte dërguar këtu si dënim se kishte luajtur xhaz. Në aktivitetin për të, morën pjesë familjarë, artistë dhe drejtues institucionesh, shkruan Balkan Web.

Pasioni ndihet në muzikën shqiptare, ka shkruar kompozitori i shquar sllovak Bojan Adamic në një nga letrat e shumta dërguar nënës së tij. Pritet të vijë një botim në gjuhën shqipe kushtuar kësaj figure.

Në vitet 1947-1948 Bojan Adamiç bashkëpunoi me orkestrën e Radio Tiranës, punoi me muzikë shqiptare dhe mbajti koncerte pianoje. “Shqipëria ka qenë pjesa e fshehtë e jetës së babait tim. Ai i shkroi 25 letra mamasë sime, duke i thënë se sa e bukur ishte Shqipëria dhe e ftoi të vinte këtu.

Nëna nuk mund të vinte sepse nuk kishte pasaportë. Ndaj jam i lumtur që jam këtu me djalin tim, duke ndjekur hapat e babait tim. Ai vlerësonte vallet shqiptare. Sipas tij, ata ishin pa koreografi, por pasioni dhe qëndrimi i kërcimtarëve ishte fisnik dhe entuziast”, u shpreh vajza e tij, Alenka Adamiç.