Një duzinë oficerësh të lartë gjermanë u mblodhën në një kompleks ushtarak në formë trekëndëshi në Berlin rreth dy vjet e gjysmë më parë për të punuar në një plan sekret për një luftë me Rusinë.
Tani ata po nxitojnë ta zbatojnë atë.
Pushtimi i plotë i Ukrainës nga Rusia në vitin 2022 i dha fund dekadave të stabilitetit në Evropë. Që atëherë, rajoni ka ndërmarrë ndërtimin më të shpejtë ushtarak që nga fundi i Luftës së Dytë Botërore. Por rezultati i një lufte të ardhshme nuk do varet vetëm nga numri i trupave dhe armëve në terren.
Ai do varet gjithashtu nga suksesi i operacionit monumental logjistik në zemër të Planit të Operacionit Gjermania (Operation Plan Germany), dokumentit të klasifikuar prej 1,200 faqesh të hartuar pas mureve të barakave Julius Leber.
Plani përcakton me hollësi se si deri në 800,000 trupa gjermane, amerikane dhe të tjera të NATO-s do transportoheshin drejt lindjes, drejt vijës së frontit. Ai harton portet, lumenjtë, hekurudhat dhe rrugët nga ku do kalohet, si dhe mënyrën se si do të furnizoheshin dhe mbroheshin gjatë rrugës.
“Shikoni hartën,” tha Tim Stuchtey, kreu i institutit jopartiak “Brandenburg për Shoqërinë dhe Sigurinë”.
Me Alpet që formojnë një pengesë natyrore, trupat e NATO-s do duhet të kalojnë Gjermaninë në rast të një përleshjeje me Rusinë, shtoi ai, “pavarësisht se ku mund të fillojë.”
Në një nivel më të lartë, plani është manifestimi më i qartë i asaj që autorët e tij e quajnë një qasje “e gjithë shoqërisë” ndaj luftës. Ky mjegullim i vijës ndërmjet fushës civile dhe ushtarake shënon një kthim në mendësinë e Luftës së Ftohtë, por të përditësuar për të llogaritur kërcënimet dhe pengesat e reja – nga infrastruktura e rrënuar ushtarake e Gjermanisë te legjislacioni i pamjaftueshëm dhe një ushtri më e vogël- që nuk ekzistonin në atë kohë.
Zyrtarët gjermanë kanë thënë se presin që Rusia do jetë gati dhe e gatshme të sulmojë NATO-n në vitin 2029. Por një varg incidentesh spiunazhi, sulmesh sabotazhi dhe shkelje e hapësirës ajrore në Evropë, shumë prej të cilave i atribuohen Moskës nga inteligjenca Perëndimore, sugjerojnë se ajo mund të përgatitet të godasë më shpejt.
Analistët mendojnë gjithashtu se një armëpushim i mundshëm në Ukrainë, të cilin SHBA po e shtyn këtë javë, mund t’i japë kohë dhe burime Rusisë për të përgatitur një lëvizje kundër anëtarëve të NATO-s në Evropë.
Nëse arrijnë të rrisin qëndrueshmërinë e Evropës, planifikuesit mendojnë se ata jo vetëm që mund të sigurojnë fitoren, por edhe ta bëjnë luftën më pak të mundshme.
“Qëllimi është parandalimi i luftës duke ua bërë të qartë armiqve tanë se nëse na sulmojnë, nuk do jenë të suksesshëm,” tha një oficer i lartë ushtarak dhe një nga autorët e parë të planit, i njohur në qarqet ushtarake si OPLAN DEU.
Madhësia e ndryshimit të kërkuar tani u shfaq këtë vjeshtë, diku në fshatin e Gjermanisë lindore.
Atje, kontraktori i mbrojtjes Rheinmetall ngriti një kamp fushor brenda natës për 500 ushtarë, me konvikte, 48 kabina dushi, pesë pika karburanti, një kuzhinë fushe, mbikëqyrje me dronë dhe roje të armatosura. Ai u ndërtua në 14 ditë dhe u çmontua në 7.
“Përfytyroni ndërtimin e një qyteti të vogël nga asgjëja dhe çmontimin e tij në vetëm disa ditë,” tha Marc Lemmermann, kreu i shitjeve në biznesin e logjistikës të Rheinmetall.
Rheinmetall kohët e fundit nënshkroi një marrëveshje prej 260 milionë eurosh për të rifurnizuar trupat gjermane dhe të NATO-s, pjesë e përpjekjeve të ushtrisë për të përfshirë më shumë sektorin privat në plan.
Operacioni i vjeshtës ekspozoi gjithashtu të meta: Terreni nuk mund të priste të gjitha automjetet, tha Lemmermann, dhe ajo përbëhej nga parcela jo të vazhdueshme, duke e detyruar Rheinmetall të transportonte ushtarët me autobusë para e mbrapa. Një provë e mëparshme theksoi nevojën për një semafor të ri në një vendndodhje specifike për të lehtësuar bllokimin e trafikut kur kolonat ushtarake lëvizin nëpër vend.
Mësime të tilla po përfshihen vijimësisht në OPLAN dhe shtojcat e tij. Dokumenti, i vendosur në “rrjetin e kuq” të izoluar të ushtrisë, tani është në përsëritjen e tij të dytë.
Disa nga pengesat më të mëdha me të cilat përballen planifikuesit ushtarakë të Gjermanisë janë të paprekshme: rregullat e rënda të prokurimit, ligjet e vështira për mbrojtjen e të dhënave dhe rregullore të tjera të krijuara në një epokë më paqësore.
Ekzekutimi i planit kërkon riorganizimin e mendësisë, duke fshirë zakonet e krijuara pothuajse për një brez.
“Ne duhet të mësojmë sërish atë që e kemi harruar,” tha Nils Schmid, zëvendësministër i Mbrojtjes. “Ne duhet të tërheqim njerëzit nga pensioni për të na treguar se si e bëmë atë në atë kohë.”
Një incident shqetësues
Një shtrirje e rrugës në autostradën federale A44 midis fshatrave Steinhausen dhe Brenken, në Gjermaninë perëndimore, ofron një metaforë se si Evropa e uli vigjilencën në katër dekadat e fundit të paqes dhe çfarë do të duhej për ta ngritur atë përsëri.
Ndryshe nga pjesët e tjera të autostradës, shiriti ndarës në këtë seksion prej 5 kilometrash nuk është me bar, por asfalt i fortë. Zonat e pushimit janë jashtëzakonisht të mëdha dhe në formë të çuditshme. Nuk ka mbikalime apo kabllo energjie.
Dhjetëra seksione të tilla u ndërtuan gjatë Luftës së Ftohtë për t’u përdorur si pista uljeje emergjente. Nën zonat e parkimit u varrosën rezervuarë me vajguri.
E ashtuquajtura infrastrukturë e përdorimit të dyfishtë ishte normë në Gjermani gjatë Luftës së Ftohtë. Ashtu si shërbimi i detyrueshëm ushtarak nënkuptonte se jeta civile dhe ushtarake ishin të lidhura ngushtë, autostradat, urat, stacionet e trenave dhe portet ishin projektuar për të shërbyer si mjete ushtarake nëse ishte e nevojshme.
Më pas, Lufta e Ftohtë përfundoi, si edhe nevoja për infrastrukturë me përdorim të dyfishtë. Tunelet dhe urat e ndërtuara pas kësaj shpesh ishin shumë të ngushta ose të dobëta për të pritur karvane. Në vitin 2009, Berlini hoqi kërkesat për tabelat që tregonin se çfarë automjetesh ushtarake mund të kalonin rrugët.
Edhe infrastruktura e epokës së Luftës së Ftohtë nuk është gjithmonë e përdorshme. Berlini vlerëson se 20% e autostradave dhe mbi një e katërta e urave të autostradave kanë nevojë për riparime për shkak të mosinvestimit kronik. Portet e Gjermanisë në Detin e Veriut dhe Detin Baltik kanë nevojë për punë me vlerë 15 miliardë euro, duke përfshirë 3 miliardë euro për përmirësime me përdorim të dyfishtë, si përforcimet e dokut, sipas federatës së porteve detare gjermane.
Një gjendje e tillë e rrënuar do kufizonte lirinë e lëvizjes së ushtrisë në rast lufte. Pikat e ngushta në hartën e lëvizshmërisë ushtarake janë ndër sekretet më të ruajtura të planit.
“Kjo po çon në shmangie, vonesa dhe po rrezikon jetë,” tha Jannik Hartmann, anëtar i asociuar në Kolegjin e Mbrojtjes të NATO-s në Romë dhe ekspert i lëvizshmërisë ushtarake.
Një incident i fundit, që nuk është publikuar, por me pasoja, e nënvizon problemin.
Natën e 25 shkurtit 2024, “Rapida,” një anije mallrash me flamur holandez, përplasi një urë hekurudhore mbi lumin Hunte në Gjermaninë veriperëndimore, duke ndërprerë trafikun hekurudhor.
Operatori hekurudhor Deutsche Bahn ngriti një urë të përkohshme që u hap dy muaj më vonë, vetëm për t’u përplasur nga një anije tjetër në korrik, duke ndërprerë sërish trafikun hekurudhor për një muaj tjetër.
Megjithëse ato dolën vetëm në lajme lokale, incidentet i dërguan NATO-s sinjale alarmi. Arsyeja: Ura ndodhej në lidhjen e vetme hekurudhore që i shërbente portit të Detit të Veriut të Nordenham, terminalit të vetëm në Evropën Veriore të licencuar në atë kohë për të trajtuar të gjitha dërgesat e municioneve për Ukrainën.
Në asnjë rast zyrtarët e sigurisë nuk gjetën shenja të ndonjë veprimi të qëllimshëm.
Megjithatë, furnizimet me municione u bllokuan për javë të tëra dhe disa nga ngarkesat duhej të rimerreshin në anije. Komanda më e lartë ushtarake e SHBA-së në Evropë u detyrua të zhvendosë dërgesat në një port polak, sipas një raporti të Departamentit të Mbrojtjes në Kongres.
“Shumë porte kanë vetëm një rrugë hekurudhore për në brendësi të territorit,” tha Holger Banik, kreu i Niedersachsen Ports, e cila zotëron disa porte në Saksoninë e Poshtme.
Në afat të shkurtër, përmirësimi i qëndrueshmërisë do të thotë të shfrytëzohet në maksimum rrjeti ekzistues i rrugëve dhe hekurudhave. Në afat më të gjatë, Berlini synon të shpenzojë 166 miliardë euro deri në vitin 2029 për infrastrukturë, duke përfshirë më shumë se 100 miliardë euro për hekurudhat e lënë pas dore prej kohësh, dhe t’i japë përparësi infrastrukturës me përdorim të dyfishtë.
Gjërat dalin jashtë skenarit
Përpjekja disavjeçare për ta bërë Gjermaninë sërish gati për luftë filloi ditë pas pushtimit të plotë të Ukrainës nga Rusia në vitin 2022, kur kancelari gjerman Olaf Scholz zbuloi një fond riarmatimi prej 100 miliardë eurosh, duke e përshëndetur vendimin si një ndryshim epokal.
Më vonë atë vit, ushtria gjermane, e njohur si Bundeswehr, krijoi një Komandë Territoriale për të udhëhequr të gjitha operacionet në atdhe dhe ngarkoi komandantin e saj, Gjeneral Lejtnant André Bodemann, një veteran i Kosovës dhe Afganistanit, me hartimin e OPLAN-it.
Në një luftë me Rusinë, Gjermania nuk do ishte më një shtet i vijës së frontit, por një pikëmbledhje. Përveç një infrastrukture të degraduar, ajo do duhej të përballej me një ushtri të tkurrur dhe kërcënime të reja si dronët.
“Refugjatët dhe përforcimet do derdheshin nga drejtimet e kundërta. Lëvizjet do duhet të kanalizohen, gjë që Bundeswehr-i vetëm nuk mund ta bëjë, veçanërisht ndërsa po lufton,” tha Claudia Major, drejtuese e nismave të sigurisë transatlantike në Fondin Marshall Gjerman të Shteteve të Bashkuara.
Kjo do të thotë se ushtria do duhet të bashkohet me sektorin privat dhe organizatat civile në një shkallë që nuk e kishte bërë më parë.
Deri në mars të vitit të kaluar, duke u mbështetur në reagimet nga një rreth në zgjerim i ministrive, agjencive qeveritare dhe autoriteteve lokale, ekipi i Bodemannit kishte përfunduar përsëritjen e parë të planit.
Kishte ardhur koha ta vinin në veprim.
Ndërsa qeveria e re Merz po shpallte një plan shpenzimesh për mbrojtjen prej 500 miliardë eurosh dhe një kthim në shërbimin e detyrueshëm ushtarak këtë vit, Bundeswehr po punonte nën radar, duke informuar spitalet, policinë dhe agjencitë e ndihmës ndaj fatkeqësive, duke arritur marrëveshje me shtetet dhe operatorin e autostradës dhe duke hartuar rrugët e tranzitit për kolonat ushtarake.
Në fund të shtatorit, një stërvitje ushtarake e quajtur Red Storm Bravo u zhvillua në qytetin-shtet verior të Hamburgut për të provuar bashkëpunimin midis Bundeswehr-it dhe policisë, zjarrfikësve dhe njësive të mbrojtjes civile.
Skenari ishte një OPLAN miniaturë në veprim: 500 trupa të NATO-s do zbarkonin në port për të formuar një kolonë prej 65 automjetesh drejtuar drejt lindjes përmes qytetit. Ata do duhej t’u shmangeshin përpjekjeve për të bllokuar portin, sulmeve me dronë dhe protestave.
Duke zbarkuar në perëndim të diellit mes aromës së bananeve të pjekura që vinte nga një depo frutash aty pranë, ushtarët e maskuar u mblodhën në heshtje në dok, me helikopterë që rrotulloheshin sipër. Pak para mesnatës, kolona u nis për në qytet.
Më pas gjërat filluan të dilnin jashtë skenarit.
Një kolonë lëviz gjithmonë si një bllok: sapo kalon një kryqëzim, nuk ndalet, pavarësisht nga ngjyra e semaforit. Asnjë automjet civil nuk duhet të jetë në gjendje të futet në të.
Megjithatë, ndërsa kolona kalonte nëpër pikën e kontrollit, oficerët u inatosën nga boshllëqet e gjata midis automjeteve. Më vonë, një dron i zi që gumëzhinte sipër shkaktoi një trazim të shkurtër përpara se dikush të lajmëronte në radio se ishte i Bundeswehr-it.
Më pas, protestuesit u hodhën nga shkurret dhe dolën në asfalt përpara automjeteve. Incidenti ishte pjesë e stërvitjes dhe demonstruesit ishin rezervistë.
Ushtarëve nuk u lejohej të ndërhynin. Policia, e cila kishte të drejtë, rezultoi se nuk kishte mjetet e nevojshme për të shkëputur “protestuesit” e simuluar.
U deshën dy orë që automjetet të rifillonin lëvizjen. Në atë kohë, ishte herët në mëngjes dhe kolona kishte udhëtuar vetëm 10 kilometra.
Sabotazhe në rritje
Mangësitë e legjislacionit të kohës së paqes e kanë bërë gjithashtu më të vështirë për Gjermaninë mbrojtjen nga sabotazhi – një nga kërcënimet më të mëdha me të cilat përballet OPLAN-i.
Sabotazhi i tillë tashmë po ndodh. Dhjetëra sulme, nga zjarrvënia te vandalizimi i kabllove, kanë vënë në shënjestër sistemin hekurudhor në vitet e fundit. Në tetor, një gjykatë në Mynih dënoi me burg një burrë për planifikimin e sabotimit të instalimeve ushtarake dhe infrastrukturës hekurudhore në emër të Rusisë.
Këtë javë, Polonia tha se Rusia qëndronte pas një shpërthimi që dëmtoi shinat hekurudhore në lindje të vendit.
Agjencitë e inteligjencës së brendshme të Gjermanisë thanë se kryen gati 10,000 kontrolle të prejardhjes së punonjësve për operatorët e infrastrukturës kritike vetëm vitin e kaluar.
“Nëse Gjermania do jetë qendra e NATO-s, nëse une do mendoja si një armik i mundshëm do dëshiroja ta vija në shënjestër atë: të bllokoja portet, të çaktivizoja energjinë, të ndërprisja hekurudhat,” tha Paul Strobel, kreu i çështjeve publike për Quantum Systems, një prodhues dronësh vëzhgimi i mbështetur nga Peter Thiel, i cili është në bisedime me Bundeswehr-in për ofrimin e mbrojtjes së karvaneve dhe infrastrukturës për OPLAN-in.
Quantum Systems, një nga startup-et më të mëdha dhe më të suksesshme të mbrojtjes në Gjermani, ka dorëzuar qindra dronë në Moldavi dhe Rumani dhe ka mijëra që fluturojnë çdo ditë në Ukrainë, tha Strobel. Megjithatë, deri tani ka shitur vetëm 14 për Bundeswehr-in.
Një nga fajtorët kryesorë: Legjislacioni i vjetëruar. Dronët e shitur ushtrisë gjermane nuk mund të fluturohen mbi zonat e ndërtuara. Ligji gjithashtu kërkon që ata të kenë drita pozicioni.
“Gjë që ka kuptim në përdorimin civil, por dëmton qëllimin në një mjedis ushtarak,” tha Strobel.
Bundeswehr-i është optimist për progresin e tij.
“Duke marrë parasysh se ne filluam me një faqe të zbrazët në fillim të vitit 2023, ne jemi shumë të kënaqur me atë ku jemi sot,” tha oficeri dhe bashkë-autori i OPLAN-it.
“Ky është një produkt shumë i sofistikuar.”
Megjithatë, siç treguan provat e fundit, ka ende punë për të bërë që plani dhe realiteti të përputhen. Pasiguria më e madhe me të cilën përballen planifikuesit është sa kohë kanë.
Duke pasur parasysh rritjen e madhe të sabotazheve, sulmeve kibernetike dhe shkeljeve të hapësirës ajrore, dallimi midis paqes dhe luftës po duket gjithnjë e më i paqartë.
“Kërcënimet janë të prekshme,” u tha kancelari Friedrich Merz drejtuesve të biznesit në shtator.
“Ne nuk jemi në luftë, por nuk jetojmë më në kohë paqeje.”
VINI RE: Ky material është pronësi intelektuale e Wall Street Journal
Përgatiti për Hashtag.al, Klodian Manjani
