Në letër, Izraeli është nën marrëveshje armëpushimi me Hamasin në Rripin e Gazës dhe Hezbollahun në Liban . Në praktikë, të dy frontet panë sulme të rëndësishme të shtunën, duke përfshirë një sulm izraelit që vrau një operativ të lartë ushtarak të Hamasit në Gaza dhe sulme ajrore thellë brenda Luginës Bekaa të Libanit. Një front i tretë – Irani – vazhdon të jetë i dukshëm, me zyrtarët izraelitë gjithnjë e më të shqetësuar se Teherani po përgatitet për raundin tjetër të konfrontimit.Izraeli kohët e fundit ka intensifikuar sulmet kundër Hezbollahut, duke reflektuar zhgënjimin për atë që Jerusalemi e konsideron si dështim të qeverisë dhe ushtrisë libaneze për të zbatuar kushtet e armëpushimit dhe për të çarmatosur organizatën terroriste. Sulmet izraelite janë përqendruar në zonat në veri të lumit Litani, Luginën Bekaa dhe pjesë të Libanit jugor.
Angazhimi amerikan është më i kufizuar sesa në raundet e kaluara, duke shkaktuar kritika nga aktorët ndërkombëtarë të cilët thonë se Uashingtoni nuk po e monitoron zbatimin e marrëveshjes mjaftueshëm nga afër. Mbërritja e një ambasadori të ri amerikan në Liban, Michel Issa, ka rritur pritjet në Jerusalem se Uashingtoni do të shtyjë Bejrutin të mbajë një qëndrim më të vendosur. Shtetet e Bashkuara gjithashtu anuluan një vizitë të planifikuar në Uashington nga shefi ushtarak i Libanit pasi ai e quajti Izraelin “armik”.
Zyrtarët izraelitë tregojnë probleme strukturore brenda Forcave të Armatosura Libaneze. Një pjesë e madhe e forcës përbëhet nga komunitete shiite, duke e bërë përballjen e drejtpërdrejtë me Hezbollahun shiit politikisht dhe shoqërisht të vështirë. Pagat janë një tjetër sfidë: ushtarët libanezë fitojnë rreth 200 dollarë në muaj, ndërsa luftëtarët e Hezbollahut fitojnë afërsisht trefishin e kësaj shume. Shumë ushtarë punojnë punë të dyta dhe kanë pak nxitje për ta sfiduar grupin.
Kriza më e gjerë ekonomike e Libanit dhe frika nga kolapsi i shtetit ose lufta civile e kufizojnë më tej vendimmarrjen. Hezbollahu vazhdon të shfrytëzojë këtë mjedis për të zgjeruar ndikimin e tij dhe për të kontrabanduar armë në Liban. Siria është përpjekur të ndërpresë disa dërgesa që kur regjimi i Asadit është dobësuar, por mbetet e paaftë t’i parandalojë plotësisht ato.
Qasja e deklaruar e Izraelit është të shmangë pritjen e përshkallëzimit të shkeljeve dhe të reagojë me forcë kur ato ndodhin. Në ditët e fundit, Forcat Mbrojtëse të Izraelit kanë kryer një valë të vazhdueshme sulmesh, duke vrarë dy operativë të Hezbollahut dhe duke synuar vende të tjera. Hezbollahu ka paralajmëruar se nuk do të tolerojë sulme të mëtejshme izraelite dhe IDF po përgatitet për disa ditë luftimesh nëse grupi përshkallëzohet.
Izraeli do të preferonte të zbatonte modelin libanez në Gaza, por kushtet atje janë më të ndërlikuara. Shtetet e Bashkuara duan të kalojnë në fazën e dytë të kuadrit të armëpushimit. Izraeli po kundërshton, duke përmendur dështimin e Hamasit për të kthyer trupat e tre pengjeve të vrarë. Zyrtarët izraelitë thonë se grupi nuk ka bërë përpjekje serioze për të gjetur dhe transferuar mbetjet mortore.
Izraeli ka miratuar një politikë të reagimit të vendosur ndaj çdo shkeljeje në Rrip, për të sinjalizuar se Hamasit nuk do t’i lejohet të rindërtojë kapacitetet e tij. Pasi terroristët kaluan “vijën e verdhë” – një zonë e kufizuar – dhe hapën zjarr në incidente të ndara, IDF nisi sulme të gjera. Midis atyre që u vunë në shënjestër ishte Abu Abdallah al Hadidi, kreu i operacioneve në njësinë e prokurimit të armëve të Hamasit. Veçmas, të 17 terroristët që dolën nga tunelet në zonën e Rafah, e cila është nën kontrollin izraelit, u vranë ose u arrestuan.
Faza e dytë e armëpushimit do të kërkonte hapa për të lehtësuar kushtet në Gaza, duke përfshirë rihapjen e pikës kufitare Rafah, zgjerimin e ndihmës humanitare, lejimin e lëvizjes brenda dhe jashtë enklavës dhe përfundimisht tërheqjen në një vijë të re sapo të vendoset një autoritet i aftë për të menaxhuar territorin. Sapo të formohet një forcë stabilizimi e mbështetur ndërkombëtarisht – tani e miratuar nga Këshilli i Sigurimit i OKB-së – presioni për të zbatuar fazën tjetër pritet të rritet. Trupat e huaja, me shumë mundësi nga vendet arabe dhe myslimane dhe jo nga shtetet perëndimore, pritet të mbërrijnë brenda disa javësh për trajnim.
Megjithatë, shumë shtete arabe ngurrojnë të kontribuojnë me forca nga frika se mos përfshihen në përleshje të drejtpërdrejta me Hamasin, i cili refuzon të çarmatoset. Gjatë diskutimeve të fundit të kabinetit në Jerusalem, ministrave iu tha se Hamasi nuk do t’i dorëzojë armët vullnetarisht. Disa thanë se nëse Shtetet e Bashkuara nuk mund ta arrijnë këtë rezultat, Izraeli do të duhet ta bëjë.
Izraeli po nxiton gjithashtu për të krijuar kushtet në terren përpara se të mbërrijnë forcat e huaja, pasi reagimi ndaj shkeljeve do të bëhet më i ndjeshëm sapo të jenë të pranishme trupat ndërkombëtare. Pavarësisht deklaratave të Hamasit për mediat arabe, vlerësimet izraelite tregojnë se përshkallëzimi i së shtunës në Gaza ka të ngjarë të ketë qenë i lokalizuar. Armëpushimi mbetet i brishtë, por asnjëra palë aktualisht nuk duket se kërkon një ndërprerje të plotë të marrëdhënieve.
Fronti i tretë, dhe potencialisht më i paqëndrueshëm, qëndron te Irani. Vlerësimet e inteligjencës izraelite tregojnë se Teherani po punon për të rindërtuar programin e tij të raketave balistike për të ruajtur aftësinë për të goditur frontin e brendshëm të Izraelit. Zyrtarët ndërkombëtarë paralajmërojnë për rrezikun e llogaritjeve të gabuara, me Izraelin ose Iranin që do të nisin një sulm parandalues nga frika se tjetri po përgatit njëri-tjetrin.
Përpjekje diplomatike janë duke u zhvilluar për të zvogëluar këtë rrezik, por udhëheqësit iranianë nuk i besojnë Izraelit dhe besojnë se IDF mund të jetë duke planifikuar veprimet e veta parandaluese. Zyrtarët izraelitë thonë se megjithëse Shtetet e Bashkuara mbajnë një prani në qendrën e përbashkët të komandës në Kiryat Gat dhe Komanda Qendrore e SHBA-së është aktive në të gjithë rajonin, Uashingtoni nuk duket plotësisht i vetëdijshëm për potencialin e përshkallëzimit.
Në të tre frontet, Izraeli sheh një dritare të ngushtë për të ndikuar në peizazhin strategjik përpara se aktorët e jashtëm, veçanërisht forcat e huaja në Gaza, të kufizojnë lirinë e tij të veprimit. Armëpushimet mund të jenë ende në fuqi, por tensionet që qëndrojnë pas tyre mbeten larg zgjidhjes.
