Mijëra njerëz u mblodhën të shtunën në mbrëmje në Sheshin e Pengjeve në Tel Aviv për tubimin javor që kërkonte kthimin e izraelitëve që ende mbaheshin në Gaza, vetëm dy ditë para takimit kritik në Shtëpinë e Bardhë të Kryeministrit Benjamin Netanyahu me Presidentin e SHBA-së Donald Trump, nisma e të cilit e re për paqe synon t’i japë fund luftës dhe të sigurojë lirimin e pengjeve.
Doron Steinbrecher, pengmarrëse e liruar, e cila u mbajt në Gaza para lirimit të saj, i tha turmës se ndihet e pushtuar nga faji dhe dëshpërimi i të qenit e mbijetuar.
“Do doja që pengjet të më dëgjonin tani”, tha ajo.
“Besoni se njerëzit tuaj ju duan këtu. Zakonisht nuk bërtas, por më vjen të bërtas ‘mjaft’.”
Steinbrecher foli për peshën e vazhdueshme të fajit.
“Nuk ka qetësi. Faji që unë jam këtu dhe ata nuk janë është gjithmonë mbi kokën time. Ti fle me faj, zgjohesh me faj, buzëqesh me faj. Të ndjek si një re.”
Ajo kujtoi momentet në robëri kur ruante besimin.
“Përpiqesh të ruash besimin kur tuneli yt bombardohet dhe të zhvendosin nëpër rrugët e Gazës. Përpiqesh të besosh kur helikopterët bombardojnë sipër teje, kur nuk të japin ushqim, kur të rrahin, kur sheh të tjerë të lirohen. Përpiqesh të besosh kur dëgjon premtimet e kryeministrit përmes altoparlantëve, kur dëgjon kërcënimet dhe zotimet e Trump. Kap çdo gjë për të besuar se nuk do të harrohesh.”
Ronen Ohel, vëllai i pengut Alon Ohel, i parë në një video të Hamasit të publikuar në Rosh Hashanah, u tha personave në tubim se familja e tij jeton me dhimbje të padurueshme.
“Videoja jote më theu”, tha ai, duke iu drejtuar Alonit.
“Por nuk je vetëm, ne jemi me ty, i gjithë Izraeli është me ty.”
Ai i kërkoi Netanyahut të kthehej nga Uashingtoni me rezultate konkrete.
“Jo letra, jo deklarata, jo vonesa. Tani është rasti poër tyë treguar se je një udhëheqës. Mos u kthe pa thënë: E solla Alonin në shtëpi. I solla të gjithë në shtëpi.”
Duke folur pak para Yom Kippur, Ohel shtoi: “I kërkoj falje Alonit, që nuk je ende në shtëpi, që ndoshta nuk kam bërë mjaftueshëm. Por dua falje vetëm kur të jesh përsëri me ne. Sepse e vërteta është se, çdo moment që je atje dhe ne jemi këtu, nuk mund të marr frymë.”
Familjet bëjnë thirrje për t’i dhënë fund luftës. Të tjerë gjithashtu bënë thirrje emocionale. Lishi Miran-Lavi, gruaja e pengut Omri Miran, paralajmëroi se lufta ka kaluar çdo vijë të kuqe.
“Çdo qytetar duhet të jetë thellësisht i shqetësuar”, tha ajo.
Nira Sharabi, burri i së cilës, Yossi, u vra në robërinë e Hamasit dhe trupi i së cilës mbetet në Gaza, përshkroi momentet e qeta të pikëllimit.
“Ndonjëherë është thjesht të bësh kafe dhe të vendosësh vetëm një filxhan”, tha ajo.
“Ndonjëherë janë ditëlindjet, festat, përsëri 7 tetori. Dhe ende mbeten 48 pengje. Çfarë lloj bote e lejon këtë të vazhdojë dy vjet pasi jeta jonë u shemb?”
Maya Shamiel, kushërira e pengut Eitan Horen, tha se e kaloi ditëlindjen e tij të 39-të këtë javë ende në robëri të Hamasit, njësoj si vitin e kaluar, shkruan Ynet.
“Dy vjet errësirë, uri dhe frikë,” tha ajo. “Familja jonë, si të gjitha të tjerat, është e thyer. Koha u ndal më 7 tetor 2023. Kaluan javë, pastaj muaj, pastaj një vit e gjysmë. Tani pothuajse dy vjet. Dhe asgjë nuk lëviz.”
Ajo tha se udhëheqësit e Izraelit duhet të bëjnë një zgjedhje. Ndërsa tubimi mbaroi, thirrjet “Sillini në shtëpi tani” mbushën Sheshin e Pengjeve, duke i bërë jehonë thirrjes së familjeve që Netanyahu ta përdorë takimin e tij me Trumpin për të kapur atë që ata e shohin si një shans të shkurtër.
