Studimi zbulon se origjina e jetës përballet me sfida të rënda matematikore. Vetëm rastësia mund të mos jetë e mjaftueshme.
Një studim i ri trajton një nga pyetjet më të qëndrueshme të shkencës: si lindi jeta për herë të parë nga materia jo e gjallë në Tokën e hershme? Duke përdorur metoda të përparuara matematikore, Robert G. Endres i Imperial College London zhvilloi një kornizë që tregon se shfaqja spontane e jetës mund të ketë qenë shumë më e vështirë nga sa mendohej më parë.
Hulumtimi nxjerr në pah sfidën e madhe të gjenerimit të informacionit të strukturuar biologjik në kushte realiste prebiotike, duke nënvizuar se sa e pamundur do të kishte qenë që qeliza e parë e gjallë të shfaqej natyrshëm. Mendojeni si të përpiqeni të shkruani një artikull rreth origjinës së jetës për një faqe interneti të njohur shkencore duke hedhur rastësisht shkronja në një faqe. Mundësitë e suksesit bëhen astronomikisht të vogla ndërsa kompleksiteti i kërkuar rritet.
Duke zbatuar teorinë e informacionit dhe kompleksitetin algoritmik, Endres analizoi se çfarë do duhej që qeliza më e hershme e gjallë, e njohur si protoqelizë, të vetëmontohej nga përbërës të thjeshtë kimikë. Kjo perspektivë matematikore tregon se sa i pamundur do ishte një proces i tillë nëse do lihej në dorë të rastësisë në kushte natyrore.
Pengesat në shfaqjen e jetës
Gjetjet tregojnë se vetëm rastësia, e përzier me reaksionet kimike natyrore, mund të mos shpjegojë mjaftueshëm origjinën e jetës brenda afatit kohor të kufizuar të Tokës së hershme. Meqenëse sistemet në përgjithësi lëvizin drejt çrregullimit në vend të rendit, formimi i rregullimeve shumë të strukturuara të nevojshme për jetën përballet me pengesa serioze, shkruan Scitechdaily.
Kjo nuk nënkupton që shfaqja e jetës ishte e pamundur, por sugjeron që njohuritë e deritanishme mund të mungojnë. Hulumtimi thekson se identifikimi i parimeve fizike që qëndrojnë pas ngritjes së jetës nga materia jo e gjallë mbetet një nga sfidat më të mëdha në fizikën biologjike.
Idetë alternative
Duke ruajtur rigorozitetin shkencor, dokumenti pranon se panspermia e drejtuar, e propozuar fillimisht nga Francis Crick dhe Leslie Orgel, mbetet një alternativë spekulative por logjikisht e hapur. Kjo hipotezë sugjeron që jeta mund të jetë mbjellë qëllimisht në Tokë nga qytetërime të përparuara jashtëtokësore, megjithëse autori vëren se kjo ide sfidon Problemin e Oçam-it, parimin shkencor që favorizon shpjegime më të thjeshta.
Megjithatë, ky hulumtim nuk e hedh poshtë mundësinë e shfaqjes së jetës natyrshëm në Tokë. Në vend të kësaj, ai përcakton sfidat matematikore të përfshira dhe sugjeron që mund të na duhet të zbulojmë parime ose mekanizma të rinj fizikë që mund të kapërcejnë këto pengesa informative. Puna përfaqëson një hap të rëndësishëm drejt bërjes së studimit të origjinës së jetës më rigoroz matematikisht.
Studimi na kujton gjithashtu se disa nga misteret më të mëdha të universit ende presin zgjidhje dhe se kombinimi i saktësisë matematikore me pyetjet biologjike mund të zbulojë thellësi të reja në enigmat e lashta rreth ekzistencës sonë.
