Vendosni fjalën kyçe....

Në kërkim të “vrasësit” të koronavirusit: A mund të bëjnë ilaçet ekzistuese kthesën ndaj pandemisë Covid-19?


Me rastet e konfirmuara që po i afrohen një milioni dhe asnjë vaksinë ende në dispozicion, virusi Covid-19 ka hapur panik në mbarë botën – megjithatë me frikën ka ardhur shpresa se ilaçet ekzistuese mund të ndihmojnë në luftimin e sëmundjes.

Katër muaj pasi filloi në provincën Hubei të Kinës, koronavirusi i ri është përhapur në të paktën 180 vende dhe ka marrë më shumë se 38,000 jetë. Pa një trajtim të provuar, qeveritë kanë marrë masa drastike për të frenuar përhapjen e tij, por bota nuk mund të mbështetet në ‘distancimin shoqëror’ dhe ‘izolimin’ përgjithmonë.

Mes ankthit, nuk ka asnjë mungesë të barnave të përmendura nga mediat dhe profesionistët e mjekësisë si antidotë të mundshëm që mund të ndryshojnë lojën ndaj ndaj infeksionit viral. RT hodhi një vështrim në disa nga opsionet më të profilizuara.

Ilaçet kundër malarjes (zgjedhja e Trump)

Barnat që zakonisht përdoren për të trajtuar malarien janë sugjeruar si një mundësi kundër infeksionit koronavirus nga të gjithë, nga presidenti amerikan Donald Trump dhe Departamenti i Shëndetit i SHBA, deri te specialistët mjekësorë rusë.

Promovimet e profilit të lartë dhe blerja mes panikut e barnave nga qeveritë tashmë ka çuar në mungesë për ata që i përdorin ato për të trajtuar kushte të tjera, përfshirë lupusin dhe artritin reumatoid.

Ilaçet, të cilat shtypin sistemin imunitar, shihen si potencialisht të dobishëm kundër Covid-19 sepse virusi mbistimulon reagimin imunitar, i cili mund të shkaktojë dështim të organeve. Megjithatë, ilaçet si hidroksilklorina dhe klorokina nuk kanë gjasa të shpëtojnë botën nga ky infeksion viral i përhapur me shpejtësi pasi ato duket se janë joefikase kundër vetë virusit.

Një nga studimet e para që promovoi ilaçet kundër malaries si një trajtim efektiv kundër koronavirusit u drejtua nga mjeku dhe mikrobiologu francez, Didier Raoult – por që nga ajo kohë është kritikuar vazhdimisht nga ekspertë të tjerë për “të meta metodologjike” dhe të dhëna të shtrembëruara.

Ndërsa Raoult përmendi që rastet e ilaçeve ishin efektive kundër Covid-19 në Kinë, ato me sa duket nuk ishin veçanërisht të dobishme kur përdoren për të trajtuar pacientët në spitalet italiane, sipas Dr. Giorgio Palu, një nga ekspertët kryesorë evropianë në virologji dhe ish-president i Shoqëria Evropiane e Virologjisë.

“Ne thjesht supozojmë se ato mund të ndikojnë në disa viruse si SARS, megjithatë ato nuk u vërtetuan klinikisht,” tha ai për RT.

Profesori Sergey Netesov, i cili drejton Laboratorin e Bio Nanoteknologjisë në Universitetin Shtetëror të Novosibirsk të Rusisë, gjithashtu vuri në dyshim idenë e përdorimit të këtyre ilaçeve kundër koronavirusit.

“Këto ilaçe nuk janë antivirale. Ata nuk janë as antibiotikë, “ shpjegoi ai, duke shtuar se organizmi njëqelizor që shkakton malarien është në të vërtetë një parazit, kështu që këto ilaçe janë ilaçe anti-parazitare dhe nuk duhet normalisht të jenë efektive kundër viruseve.

Barnat kundër HIV

Një kombinim i dy ilaçeve, lopinavir dhe ritonavir, që përdoren për trajtimin e HIV-it dhe që shiten nën emrin Kaletra, është konsideruar gjithashtu gjerësisht si një mundësi e zbatueshme në luftën kundër koronavirusit. Ajo u rendit si një trajtim i mundshëm nga një kompani e njohur botuese dhe analitike holandeze, Elsevier, megjithëse efektiviteti i saj ishte ende përshkruar si “e paqartë”.

Teoria ishte që ky kombinim i barnave parandalonte koronavirusin të infektonte qelizat e reja në trupin e një pacienti duke prekur një enzimë të caktuar brenda vetë virusit, në të njëjtën mënyrë si me HIV. Megjithatë, ajo që dukej se ishte e shëndoshë në teori doli të ishte joefektive në praktikë.

Një studim kinez i botuar në Neë England Journal of Medicine tregoi se “nuk u vërejt asnjë përfitim nga trajtimi lopinavir-ritonavir përtej kujdesit standard.” Rezultatet e tij u mbështetën edhe nga Palu, i cili tha se mjekët italianë po braktisin këtë mundësi trajtimi për pacientët me koronavirus. Netesov, ndërkohë, tha që opsioni lopinavir-ritonavir kurrë nuk ka të ngjarë të ketë sukses, pasi HIV është shkaktuar nga retrovirusët të cilët janë krejt të ndryshëm nga koronaviruset.

Profesori George Lomonossoff, mikrobiolog në Qendrën Britanike ‘John Innes Center’, ndau po këtë pikëpamje.

“Enzimat nuk janë identike midis dy viruseve, kështu që efikasiteti është i pasigurt,” tha ai për RT.

Barnat e virusit Ebola

Një ilaç i quajtur remdesivir, i zhvilluar fillimisht për të trajtuar virusin Ebola, ka qenë një tjetër mundësi për trajtimin e diskutuar gjerësisht. I emërtuar si ‘ilaçi jetim’ (që trajton kushte jashtëzakonisht të rralla dhe për këtë arsye është i pazhvilluar nga ana tregtare) nga FDA, remsedivir u shfaq si një nga trajtimet “më premtuese” në raporte të shumta të mediave perëndimore. Në SH.B.A., Pentagoni madje nxitoi të sigurojë doza të ilaçit eksperimentale për trupat amerikane që kanë kontraktuar virusin.

Ideja është që remdesivir të futet në ARN virale (acid ribonukleik) dhe të ndalojë shtimin e virusit, duke e bërë atë një trajtim ideal – por kjo është vetëm teoria. Efikasiteti i tij praktik është shumë më pak i sigurt, thonë ekspertët.

“Ende nuk kemi rezultate të qarta pozitive në trajtimin e koronavirusit,” tha Netesov, ndërsa Lomonosoff tha se “duhet të testohet” së pari.

Artriti reumatoid

Duket kundërintuitive sugjerimi i ilaçeve që shtypin përgjigjen imune se mund të ndihmojnë në luftimin e një infeksioni, por ashtu si ilaçet anti-malarale që përmbajnë imunitet të diskutuar më lart, një ilaç i artritit reumatoid i quajtur tocilizumab ka gjetur rrugën e tij në listën e ilaçeve që potencialisht mund të ndihmojnë kundër Covid-19.

Ky ilaç u miratua për herë të parë për përdorim kundër koronavirusit nga Kina. Atëherë mjekët italianë raportuan se ndihmon pacientët që vuajnë nga pneumonia e rëndë e shkaktuar nga virusi. Tocilizumab parandalon inflamacionin e rëndë të mushkërive që është parë tek të sëmurët nga koronavirusi dhe Palu beson se mund të jetë veçanërisht efektiv në fazën “para-të rëndë” të sëmundjes.

Lomonosoff shpjegoi se ilaçi nuk pengon saktësisht vetë virusin, por lehtëson inflamacionin e shkaktuar nga infeksioni. Me fjalë të tjera, Tocilizumab nuk mund të ndihmojë në ndalimin e pandemisë globale, por mund të ndihmojë të paktën një pjesë të pacientëve të infektuar me Covid-19.

Barnat me bazë interferoni

Një tjetër mundësi përfshin saktësisht qasjen e kundërt me atë që parashikohet me hidroksilklorina dhe tocilizumab. Kjo metodë përfshin stimulimin e përgjigjes imune me ilaçe me bazë interferoni, të cilat përdoren për trajtimin e një sërë sëmundjesh nga skleroza e shumëfishtë deri tek kanceri.

Me koronavirusin, shpresa ishte se ilaçet me bazë interferoni mund të bllokojnë sintezën e proteinave në qelizat njerëzore dhe të ndalojnë virusin nga shtimi – ashtu si ndodh normalisht si pjesë e një reagimi fillestar imunitar. Megjithatë, siç paralajmëron Netesov, një qasje e tillë mund të sjellë më shumë dëm sesa të mirë.

Interferonët “pengojnë sintezën e proteinave pavarësisht nëse ajo përfshin proteina të një virusi ose një mbartësi”, shpjegoi ai, duke shtuar se ilaçe të tilla nuk mund të përdoren për një kohë të gjatë pasi ato shkaktojnë efekte të rënda negative. Efektet e tilla mund të përfshijnë ndërprerjen e replikimit të qelizave të gjakut ose madje edhe çuarjen drejt vetëvrasjes.

Përveç kësaj, ilaçet duket se janë efektive vetëm në pesë ditët e para pasi një person infektohet, pasi një virus zakonisht zhvillon një rezistencë natyrale ndaj interferoneve përtej kësaj pike, tha specialisti rus. Meqenëse simptomat e para të Covid-19 kanë tendencë të shfaqen jo më shpejt se 12 ditë pas një kontraktimi të virusit, këto ilaçe nuk ka të ngjarë të jenë veçanërisht të dobishme.

A mund të funksionojnë ilaçet ekzistuese?

Ekspertët mjekësorë kanë punuar “në hipotezën se kombinimet e barnave, duke punuar në mënyra të ndryshme nga rolet e tyre të përcaktuara klinikisht” mund të jenë efektive kundër Covid-19 ose të ndihmojnë në menaxhimin e simptomave të tij, sipas Ken Mills, profesor i hematologjisë eksperimentale në Queen’s University Belfast, të cilit kohët e fundit iu dha një grant për të financuar studimin e trajtimit Covid-19.

Shpresa është se ekspertët mund të identifikojnë trajtime që mund të parandalojnë infeksionin e virusit ose të “zvogëlojnë ose lehtësojnë” simptomat e tij, do të thotë më pak pacientë do të bëhen me rrezik të lartë dhe kanë nevojë për trajtim intensiv, tha Mills për RT.

Mills dhe kolegët e tij janë përqëndruar në kombinimet anti-virale dhe anti-inflamatore, por po mbajnë një “mendje të hapur” edhe për ilaçe të tjera që mund të përdoren për këtë qëllim.

Megjithatë, ndërsa mundësitë e shumta të mundshme të trajtimit kanë qarkulluar me shpejtësi në media, asnjë prej tyre ende nuk duket të jetë shërimi që bota po kërkon.

Duket se tani për tani, masat parandaluese të distancimit shoqëror dhe vetë-karantinës janë metodat më të besueshme për të kufizuar përhapjen – dhe zhvillimi sa më i shpejtë i mundshëm i një vaksine posaçërisht për të trajtuar Covid-19 mbetet grali i shenjtë.

VINI RE: Ky material është pronësi intelektuale e RT


Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *