Nga Dr. Mathew Maavak
RT: Me ardhjen e IA-së (Inteligjenca Artificiale) gjenerative, në internet u shfaq një shaka, duke krahasuar të ardhmen e parashikuar nga autorët e trillimeve utopike – me robotë që bëjnë punët e rëndomta fizike të njeriut dhe me këtë të fundit që ka më shumë kohë të lirë për të ndjekur pasionet e tij – me realitetin, ku ChatGPT, Stable Diffusion etj. po krijojnë tekste dhe fotografi ndërsa njerëzit punojnë punë me pagë minimale në fast food-e dhe depo të Amazon. A është i justifikuar ky humor anti-utopik?
Mathew Maavak: Po, humori është mëse i justifikuar. Në fakt, nuk është më qesharak. U desh një dekadë që fantazia fantastiko-shkencore e robotëve që çlirojnë njerëzimin duke i dhënë mundësinë të ushtrojë artin dhe të ketë kohë të lirë, të shkatërrohej nga realiteti. Në vend të robotëve që përgatisin hamburgerë, kemi IA-në që pikturon portrete ndërsa njerëzit bëjnë hamburgerë derisa robotët t’i zëvendësojnë ata. Eksperti i sigurisë së IA-së, Dr. Roman Yampolskiy, paralajmëroi së fundmi se Inteligjenca e Përgjithshme Artificiale (IAG) dhe Superinteligjenca mund të zhdukin 99% të vendeve të punës në të ardhmen e afërt.
Skeptikët argumentonin dikur se robotët nuk kishin shkathtësinë për “punë të vërteta” si hidraulikë, kanalizime, riparime makinash dhe punë të rënda në depo. Kjo po ndryshon me shpejtësi. Është e vërtetë që robotët humanoide ende kanë nevojë për përmirësim dhe kostot e tyre të mirëmbajtjes do e ngadalësojnë përhapjen. Besueshmëria e tyre afatgjatë duhet të testohet gjerësisht. Mosveprimi në këtë drejtim do çojë në fatkeqësi korporative, në një mënyrë të ngjashme me vargun e falimentimeve me të cilat përballen prodhuesit perëndimorë të makinave që nxituan të prodhojnë modelet pa ndërmarrë teste të gjera dhe afatgjata.
Kërcënimi i menjëhershëm i punës, pra, nuk është për hidraulikët ose pastruesit. Është për “klasën e dijes” që supozohet të jetë e sigurt.
Pse të punësosh një avokat kur IA mund të hartojë deklarata brenda sekondash pa pompozitetin, teatrin dhe faturat e turpshme që avokatët përdorin? Shumica e njerëzve nuk e kuptojnë se mund ta përfaqësojnë veten – “pro se” për të përdorur një term ligjor – me ndihmën e IA-së, duke shamngur pengesat e shumta të vendosura nga vëllazëria ligjore.
Pse të këshilloheni me një universitet ose bibliotekë kur LLM si ChatGPT ose DeepSeek mund të sintetizojnë informacion në fusha që shkojnë nga astrofizika te Testamenti i Detit të Vdekur brenda një pushimi kafeje? Cili profesor i vetëm mund të përputhet me këtë gamë dhe rezultate?
Pse ta shqetësoni fqinjin ose një mekanik për problemet e një makine të vjetër apo tiparet e një makine të re kur IA mund të shpjegojë çdo sistem me qartësi dhe durim?
Gazetaria nuk është më e sigurt. Redaktorët e teksteve, korrektorët dhe madje edhe prezantuesit duhet të ishin bërë të tepërt deri tani. Nëse modelet e inteligjencës artificiale tashmë mund të shesin modë, madje edhe për ata që dëshirojnë një tërheqje njerëzore, pse të mos i japin lajmet e mbrëmjes përmes një prezantuesi të inteligjencës artificiale? Po ju them një arsye pse do ketë shumë ngurrim në lidhje me miratimin masiv nga mediat tradicionale: Një prezantues i përparuar i inteligjencës artificiale – mjaft ironikisht – mund të mos bëjë pyetje të shkruara për të marrë përgjigje të shkruara.
Media në veçanti po i shikon me vëmendje tronditjet sizmike që vijnë. Bëra shaka, në redaksi gati 30 vjet më parë se gjithçka na duhej vërtet ishte softuer me shabllone për secilën lloj historie. Nuk ishte shaka në fund të fundit, pasi doli të ishte mjaft profetike.
RT: Për të qenë i qartë, inteligjenca artificiale gjeneruese mund të jetë një mjet dhe asistent i zgjuar në shumë fusha pune. Kush mendoni se përfiton më shumë prej saj?
Mathew Maavak: Për t’iu përgjigjur kësaj, duhet t’i ndani njerëzit në dy kategori të gjera: shfrytëzuesi – një term që e shpika unë – dhe tufa. Vini re se njëri mund të jetë si njëjës ashtu edhe shumës, ndërsa tjetri është gjithmonë shumës. Kjo është e natyrshme, pasi 99% e njerëzimit drejtohet nga instinktet e tufës. Ata vazhdimisht kanë hequr dorë nga aftësitë e tyre kritike për t’iu përshtatur tufës dhe për të gjetur “siguri” në zonat e tyre përkatëse të rehatisë. Ato zona të sigurta tani po zhduken nga inteligjenca artificiale dhe shumë prej tyre po ecin në gjumë drejt një të ardhmeje që nuk ka vend për ta. Kjo paralajmëron trazira masive shoqërore.
Globalistët e parashikuan këtë spektër shumë kohë më parë, prandaj ata i ngarkuan “futuristët” si Yuval Noah Harari të shpallnin një të ardhme masive dhe të opiuar për të ashtuquajturit “ngrënës të padobishëm”.
Në të kundërt, shfrytëzuesi është shumë më tepër sesa një mendimtar kritik. Ata mund ta shndërrojnë një gjendje të pamundur në një mundësi krijuese. Mendoni për një marinar që njeh erën dhe e kap me velat e tij dhe kalon nëpër ujëra të stuhishme. Shfrytëzuesi ka kultivuar, shpesh gjatë dekadave, tiparin e lundrimit kundër rrymës. Ata e kanë kushtëzuar veten në mënyrë neuroplastike për të vënë në dyshim gjithçka.
Shfrytëzuesi gjithashtu zbaton një qasje sistematike ndaj problemeve; kap kompleksitetin me lehtësi; dhe mund të zotërojë një repertor të çuditshëm njohurish. Ndërveprimi i tyre me IA-në gjeneruese nuk është një ushtrim i njëanshëm copy-paste. Ata do e hetojnë dhe madje do e korrigjojnë atë. Njohuritë e tyre të heshtura – të larmishme, të rafinuara dhe disi të pakuptueshme – mbeten përtej mundësive të IA-së.
Ja një shembull për të treguar pikën për të cilën po flas: kur mora këto pyetje nga RT, më erdhi menjëherë në mendje vargu biblik i Danielit 12:4. Vargu është në versionin e Mbretit James: “Po ti, o Daniel, pushoji fjalët dhe vulose librin deri në kohën e fundit: shumë do shkojnë andej-këndej dhe njohuria do shtohet.”
Njohuria është rritur vërtet, në mënyrë eksponenciale për ata që zgjedhin ta shfrytëzojnë atë. Por çfarë do të thotë “andej-këndej”? Çfarë thotë teksti origjinal? E pyeta ChatGPT sepse dyshoja se kishte më shumë. Dhe kisha të drejtë. “Andej-këndej” shfaqet vetëm në tekstin Masoretik. Teksti i Theodotionit (Septuaginta) e lë jashtë tërësisht, ndërsa versioni i Danielit në greqishten e vjetër përmban një shtesë të habitshme. Ia lë lexuesit kureshtar të shqyrtojë vetë variacionet.
Megjithatë, ajo që më tërhoqi vërtet vëmendjen ishte përkthimi hebraik i vargut në Testamentin e Detit të Vdekur. Ai përfshinte niqqud (shenjat diakritike) që nuk ekzistonin në kohën kur u shkruan rrotullat. ChatGPT u korrigjua pasi e shtypa dhe pranoi se përkthimi i tij ishte hamendje spekulative.
Për ta shkurtuar analogjinë: në cunamin e ardhshëm të AI, shumë do hidhen “andej-këndej” dhe do lihen në det të hapur në oqeanin shoqëror. Ata që mund ta shfrytëzojnë këtë forcë elementare – të zbutur nga vështirësitë e jetës – mund të kenë një mundësi më të mirë për të gjetur brigjet e tyre.
RT: Por a nuk do shiheshin këta të ashtuquajtur “shfrytëzues” si një kërcënim për regjimet autoritare? Po implikimet politike? A ka ndonjë, duke pasur parasysh faktin se kompanitë pas motorëve gjenerues të IA-së janë të bazuara pothuajse tërësisht në Perëndim?
Mathew Maavak: Vënia në pikëpyetje e gjithçkaje” vjen me pasoja, shpesh në formën e vetmisë së vetëimponuar. Por tipat e shfrytëzuesve që kam vërejtur gjithashtu mbartin një cinizëm të shëndetshëm ndaj politikës. Ata nuk kanë gjasa t’i bashkohen tufës në demonstrata masive. Nëse tubimet dhe protestat do funksiononin vërtet, qeveritë perëndimore do t’i kishin adresuar ankesat e ndryshme publike shumë kohë më parë. Në vend të kësaj, ato janë dyfishuar. Kjo është arsyeja pse i konsideroj qeveritë perëndimore dhe satelitët e tyre intelektualisht armiqësorë, pavarësisht pretendimit të tyre për të kundërtën.
Sa i përket fatit të shfrytëzuesit në një rend politik të ardhshëm – kjo mbetet një çështje e hapur.
Megjithatë, implikimet më të gjera politike janë të shumta. Në gjeopolitikë, “superfuqitë” e ardhshme do jenë superfuqitë e IA-së. Në Azi, këto përfshijnë Rusinë, Kinën, Indinë, Iranin, Japoninë, Tajvanin dhe Korenë e Jugut, me Vietnamin që ka të ngjarë t’u bashkohet radhëve të tyre. Të gjitha i marrin konceptet e sovranitetit kombëtar dhe të IA-së mjaft seriozisht.
Për pjesën tjetër, perspektiva afatgjatë është mjaft e zymtë. Në rastin më të mirë, ato do jenë shtojca të kolonizuara të Teknologjisë së Madhe Perëndimore. Për momentin, ata ka të ngjarë të mashtrojnë veten duke menduar se blloku BRICS mund të shërbejë si “babai babaxhan” i tyre i ri gjeopolitik dhe teknologjik. Do parapëlqeja të mos ndalem në skenarin më të keq. Ndoshta ministrat dhe “teknokratët” e tyre, kaq të dashuruar pas lidhjeve të tyre me Forumin Ekonomik Botëror (WEF), thjesht duhet ta bëjnë Yuval Noah Harari këshilltarin e tyre kryesor qeveritar.
Pyetja më e menjëhershme politike, si për fuqitë e IA-së ashtu edhe për ato që mbeten prapa, është kjo: sa të përgatitura janë qeveritë për t’u përballur me papunësinë masive në një shkallë të shkaktuar nga IA?
RT: Shumë, përfshirë edhe ju, kanë shkruar rreth asaj se si IA gjeneruese po gërryen aftësinë e njerëzve për të menduar vetë, duke përforcuar nocione të rreme dhe duke ofruar informacion të rremë. Sa kërcënim është kjo për njerëzimin në tërësi? Cilat kategori të njerëzimit janë më të ndjeshme ndaj saj?
Mathew Maavak: Grupi që përfiton më shumë nga IA gjeneruese janë ata të arsimuar para epokës së internetit masiv. Tingëllon paradoksale, por ai brez duhej të lexonte libra dhe revista, të kërkonte informacion dhe të kultivonte një regjim për hetim. Shumica e “shfrytëzuesve” vijnë nga ky grup dhe ata po shuhen.
Është e lehtë të fajësosh IA-në për “budallizimin” e shoqërisë, por në të vërtetë, shoqëria ishte tashmë e pashpresë. Vetëm shikoni cilësinë dhe teatrin e politikanëve sot, veçanërisht në Perëndim. Më keq akoma, pasardhësit e tyre nuk janë gjë tjetër veçse papagaj që recitojnë skenarë. A mund t’i marrë dikush seriozisht, me ndjeshmëritë e tyre aq të brishta sa lëvozhgat e vezëve?
IA nuk është shkaku i kësaj rënieje; është thjesht një përshpejtues. Falë dekadave të qeverisjes së keqe të veshur me zhargon teknokratik, brezi i ri nuk po mësohet se si ta shfrytëzojë IA-në. Kjo nuk është ogur i mirë për njerëzimin. Çfarë do bëjnë të rinjtë e sotëm nesër?
Më keq, tufa po e dobëson vetë IA-në. IA gjeneruese lulëzon në sythet e reagimeve. Nëse çdo cikël bëhet më i dobët, çfarë ndodh me IA-në në planin afatgjatë? Kërcënimet që lidhen me IA-në dhe njerëzit janë të dyanshme.
Për të shmangur shkrirjen, dyshoj se projektuesit e LLM-së i kanë “siguruar” sistemet e tyre për të personalizuar përgjigjet. DeepSeek dhe ChatGPT, ndër të tjera, nuk sillen në mënyrë identike për të gjithë. Kjo ngre dy çështje: privatësinë dhe mbikëqyrjen. Këto mjete mund të trekëndojnë edhe përdoruesin më “anonim” duke analizuar sintaksën, interesat, gabimet shtypi, reagimet, modelet e shkrimit dhe më shumë.
Mendojeni pak: nga 8.2 miliardë njerëz, inteligjenca artificiale mund ta përcaktojë se kush jeni pothuajse menjëherë – edhe nëse ndryshoni emrin e përdoruesit, huazoni numrin e telefonit të dikujt tjetër, zhvendoseni ose fshiheni me kamuflazh dixhital.
Kjo duhet t’i tmerrojë njerëzit.
RT: Pas një përditësimi të kohëve të fundit të ChatGPT, i cili çaktivizoi lloje të caktuara ndërveprimesh, ka pasur raportime të shumta për njerëz që janë detyruar të “ndahen” me “të dashurit/të dashurat” e tyre të IA-së. Pse do donte dikush të “takohej” me një robot?
Mathew Maavak: Lidhja e veçantë me “të dashurat” dhe “të dashurit” e IA-së është shprehja më e fundit e një tendence shumë të vjetër njerëzore: të antropomorfizohet, të projektojë emocione dhe të krijojë lidhje me objekte jo-njerëzore kur këto objekte ofrojnë rehati, veprim ose iluzion reciprok. Risia nuk është vetë lidhja, por sofistikimi i objektit – duke kaluar nga druri dhe pëlhura, në mekanizmin e orës, në piksel, në IA adaptive.
Le ta shpjegoj.
Që nga kohërat e lashta, njerëzit kanë projektuar veprim dhe personalitet në pamje të gdhendura të perëndive ose paraardhësve në formën e idhujve dhe statujave. Ata kanë lidhje personale me objekte të mbushura me “fuqi” siç janë talismanët. Fëmijët, edhe sot, dihet se flasin me kukullat dhe arushët e tyre prej pelushi. Në shekujt 18 dhe 19, kukullat mekanike dhe automatet ngjallën si magjepsje ashtu edhe investim emocional. Deri në shekullin e 20-të, njerëzit tashmë po krijonin lidhje me manekinët erotikë.
Në një notë më kuptimplotë, njerëzit ende flasin me kafshët e tyre shtëpiake, prania dhe sjelljet e tyre mund të jenë qetësuese dhe plotësisht qesharake. Prindërit artikulojnë në emër të foshnjave dhe fëmijëve të vegjël, dhe kështu formohen lidhjet familjare dhe shoqërore, si dhe fjalorët e parë të një jete të re.
Si fëmijë, ne zhvillojmë gjuhën tonë duke lexuar ose dëgjuar histori të antropomorfizuara që përfshijnë kafshë. Ende i kujtoj fjalët e lamtumirës së Rabbit B’rer për Dhelprën B’rer në skenën e pusit, edhe nëse harroj epifanitë e “nxitimit të momentit” që kisha përfshirë në editorialet e shkruara muaj më parë.Megjithatë, shokët e inteligjencës artificiale përfaqësojnë një paradigmë të re në tërësi. Për herë të parë, objekti i dashurisë mund të “flasë” në kohë reale mbi një sërë temash, dhe këto ndërveprime duken më reale dhe përmbushëse sesa ato me njerëzit që mund të mbajnë mëri, temperament, keqdashje etj.
Sipas mendimit tim, shokët e inteligjencës artificiale janë një ekstrapolim i miqve imagjinarë që shumë fëmijë kultivojnë ndërsa rriten. Është një formë e arratisjes nga realiteti.
Rritja e marrëdhënieve me inteligjencën artificiale mund të shkaktohet edhe nga mosbesimi në rritje ndaj qenieve njerëzore, i përkeqësuar nga një ndryshim kulturor i inkurajuar nga akademikët, politikanët dhe rojtarët e tjerë tradicionalë. Të çmendurit po drejtojnë azilin në të gjitha sferat shoqërore dhe njerëzit ndihen të zhgënjyer, të çorientuar dhe të dëshpëruar për stabilitet. Mendoni vetëm për epideminë e fundit të disforisë gjinore që u inkurajua dhe u festua nga ata në pushtet.
Në atë boshllëk, IA bëhet një spirancë zëvendësuese. Këto “marrëdhënie” lindin nga përplasja e nevojave të paplotësuara njerëzore (vetmia, intimiteti, siguria, etj.) me teknologjinë hiper tw personalizuar. Në një klimë kulturore ku normat tradicionale rreth dashurisë, seksit dhe martesës po shpërbëhen, robotwt bëhen rruga me rezistencën më të vogël.
IA mund të simulojë dashuri dhe të japë komplimente pa konfliktet e marrëdhënieve tw vwrteta. Kostot financiare dhe psikologjike duken tw pakta, por ngatërresa emocionale mund të jetë shumë e vërtetë.
E tëra çfarë ka bërë IA gjeneruese është të turbo-ngarkojë instinktin tonë të lindur për lidhje. Në fakt, programet e hershme të bazuara në tekst si ELIZA në vitet 1960 treguan se sa lehtë njerëzit mund të tërhiqeshin të rrëfeheshin në “kod të thjeshtë”.
RT: A është kjo vetëm vetmi, apo ndonjë shenjë e problemeve më të thella psikologjike – ndoshta edhe çrregullim mendor?
Mathew Maavak: Vetmia është shpesh pika e hyrjes, por rrallë është e gjithë historia.Dukuria Hikikomori në Japoni – që tani po pasqyrohet edhe diku tjetër – i parapriu shumë kohë përhapjes publike të inteligjencës artificiale gjeneruese. Pse fëmijët dhe të rinjtë e mbyllin veten jashtë shoqërisë? Ndoshta sepse shoqëria po bëhet më hipokrite, frikacake dhe plotësisht e rreme? Individët hyjnë në matricën e tyre të simuluar shoqërore ku konformiteti me gënjeshtrat, gjysmë të vërtetat dhe marrëzitë e plota është një parakusht.
Shumica e marrëdhënieve njerëzore janë toksike në një farë mase; një marrëdhënie ku secili pjesëmarrës degradon kreativitetin ose potencialet e tjetrit duke përdorur me kujdes gazin. Kjo u mundëson çifteve ose miqve të qëndrojnë së bashku dhe dukuria quhet gjerësisht “mentaliteti i kovës së gaforres” (Mentaliteti i “kovës së gaforres” i referohet tendencës së njerëzve brenda një grupi për të minuar, nënçmuar ose penguar në mënyrë aktive suksesin e të tjerëve në të njëjtin grup, shpesh i nxitur nga zilia, pasiguria ose dëshira për të ruajtur statusin e tyre.)
Kuptojeni këtë dhe do keni grupe të lidhura me zinxhirë dhe në fund të fundit, një shoqëri të ndrojtur që vazhdon me gënjeshtra të përshtatshme. Mendoni për të ashtuquajturit intelektualë që tallen me nocionin e Zotit si një “zanë imagjinare në qiell”, por nuk kanë probleme të sajojnë forma të reja gjinore.
Kjo është ajo që e quajta “kope” më parë.
Siç na kujton Shkrimi i Shenjtë, “Zemra është mashtruese mbi të gjitha gjërat dhe shumë e sëmurë; kush mund ta kuptojë atë?” (Jeremia 17:9).
IA nuk mund ta kuptojë vërtet as zemrën njerëzore, pasi ajo mund të simulojë vetëm ndjenjat njerëzore. Megjithatë, IA me siguri mund të ndihet “më e sigurt” dhe më “e vërtetë” për një numër në rritje të njerëzve të vetmuar.
Për ta shkurtuar një shpjegim të gjatë, jetojmë në një kulturë mashtrimi dhe lidhjesh sipërfaqësore, ku jeta publike ndihet si një cirk rrotullues dramash dhe demoralizimi. Ky erozion i kuptimit ngjall ankth, depresion dhe strese të tjera psikosociale.
Ekzistojnë gjithashtu elementë të varësisë në kontekstin e marrëdhënieve me IA-në, pasi shoqëruesit virtualë janë krijuar për të qenë pafundësisht të disponueshëm dhe afirmues. Kjo anashkalon rritjen dhe fërkimin e marrëdhënieve të vërteta, duke përforcuar arratisjen nga realiteti. Lidhjet artificiale, pra, bëhen një zëvendësim për lidhjen njerëzore.
A përbëjnë marrëdhëniet me IA një çrregullim psikologjik, apo vetë shoqëria është një azil mendor? Sipas mendimit tim, të dyja nuk mund të ndahen: nuk mund ta studiosh dhe etiketosh të parën pa pranuar patologjinë e të dytës. Gjuha klinike tashmë ekziston për parafilitë që përfshijnë lidhjen me objekte të pajetë. Këto përfshijnë agalmatofilinë (tërheqje ndaj statujave ose manekinëve), objektofilinë (një kategori më e gjerë) dhe, më konkretisht, pigmalionizmin – gjendjen e “dashurimit me një objekt të krijimit të vet”.
Termi vjen nga mitologjia greke, ku Pigmalioni ishte një skulptor që u dashurua me një statujë që kishte bërë. Në epokën moderne, drama e George Bernard Shaw, Pigmalioni, e riimagjinoi mitin, duke transformuar një vajzë shitwse lulesh të klasës së ulët, Eliza Doolittle, në një objekt rafinimi. Ajo që dukej si një goditje e pafajshme gjenialiteti bëhet më shqetësuese kur kujtojmë se vetë Shaw mbështeti hapur shfarosjen masive të popullsisë bazuar në “padenjësinë” e perceptuar.
Tingëllon e njohur?
RT: Epoka e informacionit ka ofruar mundësi të shumta për njerëzit që të takohen dhe të mblidhen së bashku – me ardhjen e internetit dhe të aplikacioneve të takimeve, nuk keni nevojë as të shkoni në pub dhe të filloni biseda më. A nuk mjafton kjo që njerëzit po kthehen në marrëdhënie artificiale?
Mathew Maavak: Do ta përsëris edhe një herë se shumë marrëdhënie njerëzore ishin artificiale. A do flisnim ende me atë koleg ose epror në vendin tonë të punës nëse do kishim para të mjaftueshme për të dalë në pension ose për të ndjekur pasionet tona të vërteta? Marrëdhëniet krijohen dhe zbatohen nga lloje të ndryshme të gradienteve të pushtetit. Ka qenë kështu që nga kohra të lashta. Vetëm tani, në epokën e informacionit – ndërsa si njohuritë ashtu edhe streset e shumëfishta rriten – disa janë të gatshëm ta pranojnë dukurinë.
Rritja e kostove të jetesës po i shkatërron me shpejtësi edhe mundësitë tradicionale për socializim. Jo shumë njerëz mund të përballojnë më të vizitojnë një pub. Ajo që dikur ishte një burim i përballueshëm i shoqërimit për klasat punëtore dhe të varfrit po bëhet gjithnjë e më e shtrenjtë.
Po mënyrat më pak të kushtueshme ose falas të socializimit? Kam parë shëtitje në natyrë të organizuara në Facebook, duke u anuluar për shkak të mungesës së reagimit. Tradicionalisht, kishat dhe të ngjashmet e tyre ofronin rrugën ideale për individët që të takoheshin dhe të krijonin lidhje. Tani, vlerat tradicionale janë gërryer dhe shumë kisha kanë rënë në diskreditim. Pjesëmarrja në kishë në Perëndim ka treguar gjithashtu një rënie të pashpresë që nga periudha pas Luftës së Dytë Botërore. Disa kisha karizmatike nuk janë të lira për t’u ndjekur, pasi zbatohet e dhjeta e Dhiatës së Vjetër. Rrethanat e vështira ekonomike luajnë një rol vendimtar në rritjen e marrëdhënieve të IA-së.
Aplikacionet e takimeve, nga ana tjetër, mund të jenë mashtruese. Duke huazuar një frazë tw njohur kompjuterike: “Ajo që shihni në internet nuk është gjithmonë ajo që merrni”. Ndërsa disa marrëdhënie mund të dalin nga këto platforma, historitë e vërteta të suksesit afatgjatë janë relativisht të rralla. Në shumë raste, ajo që fillimisht duket si përputhshmëri formësohet më pak nga lidhja personale sesa nga konsideratat praktike si perspektivat e karrierës, lëvizshmëria sociale ose mundësitë e emigracionit. Kur marrëdhëniet bazohen në rregullat e “ofertës dhe kërkesës” dhe gradientët e pjerrët të pushtetit, imagjinoni pasojat delikate për brezat pasues?
Brenda këtij konteksti, sa më “të rreme” janë marrëdhëniet me IA? Po, është e pashëndetshme, por cili është shëndeti i vërtetë i “shoqërisë normale” sot?
RT: Tani që shkalla e problemit është bërë e dukshme, a do përmirësohet apo do përkeqësohet? Shërbime të ndryshme “të dashurave me IA” ekzistojnë tashmë – a do normalizohen dhe do bëhen të zakonshme, si lodrat seksuale dhe pornografia VR, për shembull? A do ketë seanca terapie dhe programe pastrimi, si Alkoolistët Anonimë ose ato për të varurit nga droga ose pornografia?
Mathew Maavak: Vetmia do përhapet, dhe kështu do shumohen edhe format e ndryshme të arratisjes dixhitale dhe lidhjeve parasociale. Teknologjitë gjithëpërfshirëse një ditë do t’u lejojnë individëve të ndiejnë emocionin e eksplorimit të shpellave të largëta, vizitës së planetëve fiktivë ose shijimit të intimitetit seksual me çdo personazh të krijuar nga një nxitje e inteligjencës artificiale.
Ky është një shpat i rrëshqitshëm. Imagjinoni sikur të jeni një “eksplorues” në një mjedis paleolitik dhe duhet të vrisni për të mbijetuar në atë simulim? A do e zhvendosnit këtë tipar të fituar në botën reale? Sa i vwrtetw do bëhet? Si ndihet të jesh Xhek Kasapi në Londrën viktoriane? A do evoluojë Darknet në tregun kryesor për teknologjitë që shfrytëzojnë dëshirat primitive dhe devijimin seksual?
Gjithmonë do ketë seanca terapie për ata që janë të varur nga forma të ndryshme të varësisë dixhitale. Por sipas mendimit tim, kura më e mirë është një udhëtim kampingu, pa lejuar asnjë pajisje moderne.
RT: A është kjo një provë për vullnetin e njerëzimit për të mbijetuar si specie?
Mathew Maavak: Absolutisht. Kjo është arsyeja pse globalistët tanë mbizotërues flasin vazhdimisht për Rivendosjen e Madhe dhe Rendit të Ri Botëror ad nauseum. Ata e dinë se shoqëria që kishin krijuar po shkatërrohet në themelet e saj, dhe ata kanë nevojë për një paradigmë të re ku shumica e njerëzimit mund të mblidhet në mënyrë të sigurt në një gulag të kuruar dixhitalisht. Pasi të hyjnë brenda, banorëve mund t’u ofrohen teknologji falas gjithëpërfshirëse, së bashku me ilaçe psikotrope, për t’i mbajtur të butë dhe të qetë. Kjo është pikërisht ajo që sugjeroi Yuval Noah Harari në lidhje me të ardhmen e “ngrënësve të pavlerë ose të padobishëm”.
*Nga Dr. Mathew Maavak, i cili merret me kërkime mbi shkencën e sistemeve, rreziqet globale, gjeopolitikën, parashikimin strategjik, qeverisjen dhe Inteligjencën Artificiale
VINI RE: Ky material është pronësi intelektuale e RT
Përgatiti për Hashtag.al, Klodian Manjani
