Gawdham Melath, një student indian në “Universitetin Anglia Ruskin”, erdhi në Mbretërinë e Bashkuar plot optimizëm për një arsim britanik. Por ai shpejt u zhgënjye nga tarifat dhe kostoja e lartë e jetesës.
Për Melath, “i cili bën fushatë kundër shfrytëzimit të studentëve ndërkombëtarë”, problemi janë disa agjenci të parregulluara që u shesin studentëve të huaj një version rozë të jetës në Mbretërinë e Bashkuar. Agjentët thonë: “Do e gjeni lehtësisht një punë. Kur të punoni 20 orë, do merrni kaq para. Kaq mund të kurseni. Kaq mund të paguani për qira”, shton ai.
“Por kur ata mbërrijnë këtu, gjithçka është krejtësisht ndryshe.”
Universitetet në Mbretërinë e Bashkuar dhe gjetkë kanë filluar të mbështeten te studentët ndërkombëtarë si Melath, të cilët paguajnë rreth tre herë më shumë se homologët e tyre vendas për të studiuar të njëjtat degë.
Në Britani, tarifat nga studentët e huaj sjellin rreth një të katërtën e të ardhuravetë përgjithshme të universitetit. Një histori e ngjashme është edhe në Australi, ku sektori ndërkombëtar i arsimit prej 51 miliardë dollarësh australianë (34 miliardë dollarë) tani është më i vlefshëm se eksportet e arit.
Kërkesa, si nga studentët e huaj ashtu edhe nga universitetet që mezi presin t’i regjistrojnë ata, ka nxitur një ekonomi dytësore në lulëzim, ku universitetet u paguajnë agjentëve tarifa komisioni për të rekrutuar studentë si Melath nga destinacione globale, veçanërisht në Azi dhe Afrikë.
Këta agjentë veprojnë në emër të universiteteve në një sërë vendesh. Në vitin 2024, 75 përqind e universiteteve amerikane përdorën agjentë të bazuar në komisione, nga 37 përqind në vitin 2016, sipas Shoqatës së Menaxhimit Ndërkombëtar të Regjistrimeve. Agjentët mund të fitojnë komision të barabartë me 10 dhe 30 përqind të tarifave të shkollimit të vitit të parë të secilit student.
Por një shtrëngim global i rregullave ndërkombëtare për studentët mes një reagimi të ashpër ndaj emigracionit ka sjellë një shqyrtim të ri të agjentëve të parregulluar, të cilët kritikët thonë se po shesin premtime të rreme që mund t’i shtyjnë studentët në borxhe të mëdha.
Melath beson se disa agjentë “tregojnë vetëm pjesën e mirë” dhe fshehin rolin e tyre në sfidat financiare të studimit jashtë vendit. Si rezultat, shumë studentë detyrohen të punojnë shumë për të përmbushur pagesat. Në disa raste, studentët kanë humbur vendet e tyre në universitet pasi pjesëmarrja e tyre ra nën standarde.
“Ata po përqendrohen në punë në vend që të vijnë në mësim”, thotë Melath.
Kontributi i këtyre studentëve në fitimet e universiteteve në vështirësi financiare ka nxitur gjithashtu disa ofrues të arsimit të lartë të hyjnë në partneritete “franchising” për të tërhequr më shumë prej tyre.
Kjo “krijon rreziqe për studentët dhe taksapaguesit”, kanë mësuar deputetët britanikë, duke hapur derën për mashtrim dhe abuzim me sistemin e kredive studentore.
Agjentët “mund të mos e bëjnë të qartë se çfarë marrin studentët për paratë e tyre”, ka thënë komiteti i llogarive publike të Dhomës së Komunave të parlamentit të Mbretërisë së Bashkuar, ndërsa “ka stimuj për të rekrutuar numra në vend që të sigurohet që studentët të regjistrohen në kurset më të përshtatshme”.
Qeveria britanike po e ashpërson qasjen e saj ndaj emigrimit të studentëve, së fundmi duke u dërguar mesazhe dhjetëra mijëra studentëve të huaj, duke i mësuar ata të mos qëndrojnë më gjatë se sa vizat e tyre.
Meqenëse universitetet nuk janë të detyruara të regjistrohen për një kod sjelljeje që qeveris agjentët, sistemi fitimprurës që është ndërtuar rreth studentëve të huaj mund të jetë gati të shpërbëhet.
Studenti i huaj Gawdham Melath. Universitetet në Mbretërinë e Bashkuar dhe gjetkë janë mbështetur te studentët ndërkombëtarë si Melath, të cilët paguajnë deri në tre herë më shumë se homologët e tyre vendas për të studiuar të njëjtin kurs © Charlie Bibby/FT
Pasojat për sektorin universitar të Britanisë – dhe joshjen e tij si një destinacion global arsimor, tashmë i goditur nga kërkesa në rritje – mund të jenë të thella.
Detyrimi i këtyre masave të reja “është një nga sinjalet më të qarta deri tani se rekrutimi i studentëve ndërkombëtarë në Mbretërinë e Bashkuar po hyn në një epokë të re”, thotë Vincenzo Raimo, një konsulent veteran i arsimit të lartë.
Por, thotë ai, “nëse universitetet britanike i trajtojnë masat e reja si një ushtrim për të plotësuar kërkesat dhe jo si një mundësi për të rimenduar mënyrën se si rekrutojnë, Mbretëria e Bashkuar rrezikon të dëmtojë si reputacionin ashtu edhe joshjen e saj për studentët ndërkombëtarë pikërisht në momentin kur konkurrenca globale po rritet.”
Emigrimi i studentëve në Britani arriti kulmin në vitin 2022, me 484,000 viza studimi të sponsorizuara të lëshuara – dyfishi i numrit në vitin 2018. Pjesa më e madhe e rritjes u nxit nga vendet jashtë BE-së.
Futja e një vize të veçantë në vitin 2021, e cila u ofroi të diplomuarve të huaj dy vjet për të punuar në Britani, i shtyu numrat më lart. Në vitet 2023-24, 732,285 studentë, ose 23 përqind e popullsisë totale studentore, ishin nga jashtë shtetit. Rritja ka qenë një burim shumë i nevojshëm të ardhurash për universitetet britanike. Ndryshe nga tarifat ndërkombëtare, të cilat janë rritur lirisht, tarifa e shkollimit brenda vendit u kufizua në 9,250 paund në vit nga viti 2017 derisa u rrit në 9,535 paund këtë vjeshtë.
Konkurrenca për studentët jashtë shtetit ka qenë e ashpër, duke nxitur një rritje të numrit të agjentëve. Sot, agjenci të tilla kolektivisht i referojnë dy të tretat e studentëve të huaj në institucionet e Mbretërisë së Bashkuar, sipas Enroly, një platformë që mbështet universitetet në rekrutimin jashtë vendit.
Si rezultat, ato kanë ndikim të konsiderueshëm. Disa universitete kanë dërguar akademikë jashtë shtetit jo vetëm për të tërhequr studentë, por edhe për të joshur agjentët brenda vendit, të cilët kanë fuqinë për të shtyrë aplikantët drejt rivalëve të tyre. Një lektor në “Universitetin Queen Mary” të Londrës thotë se ka vizituar Stambollin herë pas here në “udhëtime konvertimi”.
Gjatë ditës, ai u prezantoi studentëve turq “Queen Mary”, disa prej të cilëve kishin ardhur nga familje që kishin rihipotekuar shtëpitë e tyre për të paguar shkollimin. Natën, ai ftonte agjentë në punë dhe darkë.
“Është e çuditshme – ne paguajmë agjentët për të marrë studentët tanë nga jashtë, por gjithashtu duhet t’i mbajmë ata të lirë”, thotë akademiku, i cili kërkoi anonimitet për të folur lirisht. Por disa akademikë shprehin keqardhje që fokusi te studentët e huaj po shkon shumë larg. Në “Queen Mary”, disa pedagogë thonë se universiteti po i jep përparësi rekrutimit mbi mbështetjen për studentët ekzistues.
“Paratë nuk po shkojnë për punën aktuale të kërkimit dhe arsimit”, thotë Liesbeth Corens, një lektore historie në Queen Mary, por për rezervat e tepërta që ndihmojnë universitetin të ruajë pasuritë e tij dhe të veprojë si një tampon kundër paqëndrueshmërisë së sektorit.
Corens kritikon punësimin nga universiteti të tre punonjësve të rinj ndërkombëtarë të rekrutimit të studentëve, ndërsa po zbaton skema të largimit vullnetar dhe bashkime departamentesh, duke e detyruar stafin të japë mësim në klasa më të mëdha me buxhete të shkurtuara. “Queen Mary” nuk iu përgjigj kërkesës për koment deri në kohën e publikimit.
Ata pa prestigjin e markës “Queen Mary”, pjesë e universiteteve të nivelit të lartë të Grupit Russell në Mbretërinë e Bashkuar, duhet të mbështeten në strategjitë e marketingut dhe kurset për të rekrutuar studentë, thotë Joshua Brown, një profesor edukimi në “Universitetin Johns Hopkins” në Baltimore. “Dhe nëse këto regjistrime nuk ndodhin, ata janë në telashe.”
Për shembull, Universiteti i Coventry-t, ku tarifat e shkollimit përbëjnë 80 përqind të të ardhurave krahasuar me 55 përqind të Queen Mary-t, ka shpenzuar shumë për agjentë. Në vitet 2022-23, kur Coventry kishte 396 partneritete agjencish, shpenzoi 55 milionë paund – 12 përqind të shpenzimeve të tij – për pagesën e komisioneve. Në vitin pasardhës, komisioni i agjentit arriti në total në 45 milionë paund.
“Duhet të shpenzohet për të ushqyer bishën”, thotë John Connolly, kompania e të cilit feezy.io dixhitalizon kontratat e agjentëve të universiteteve.
“Kur një agjent thotë se do donte 3 përqind më shumë në komision, duhet vërtet një anëtar i guximshëm i stafit për të thënë jo dhe për të rrezikuar humbjen e agjentit.” Coventry thotë se kjo është një çështje e sektorit dhe nuk pranoi të komentojë më tej.
Rreziqet e sistemit bien mbi ata që kanë më pak mundësi t’i përballojnë ato. Disa studentë janë ndjerë të mashtruar nga agjentët që japin siguri jo të vërteta në lidhje me perspektivat e punës dhe të emigracionit.
Awesome Olasope, presidente në largim e sindikatës studentore të Universitetit Metropolitan të Londrës, i cili ka një nga normat më të larta të braktisjes së studimeve nga universitetet e Mbretërisë së Bashkuar, thotë se disa agjentë e shohin punën e tyre si “një skemë të shpejtë fitimi parash”.
“Ata mund të mos japin informacion plotësisht të saktë dhe të thonë se gjithçka do të shkojë mirë… do ta kuptoni,” shton ai. Universiteti thotë se punon me “agjentë të besuar” dhe përdor “kontrolle të forta për të siguruar pajtueshmërinë me rregullat e emigracionit”. Brent Morris, drejtor menaxhues në agjencinë Sable International Study Abroad, argumenton se agjentët investojnë shumë muaj në mbështetjen e klientëve dhe në sigurimin që ata të përshtaten me kursin e tyre, sepse agjentët paguhen vetëm pasi studenti të jetë regjistruar me sukses. Një braktisje e vetme kushton “qindra paund për student në kohën e këshilltarit, përpunimin, marketingun dhe ngjarjet”.
Kodi i ri i sjelljes i Mbretërisë së Bashkuar në lidhje me agjentët – Korniza e Cilësisë së Agjentëve – synon të pastrojë sistemin. Por kritikët e kuptojnë se do jetë sfiduese të kontrollohen lojtarët më të mëdhenj – veçanërisht pasi shumë përdorin ndërmjetës të njohur si “mbledhës agjentësh” për të gjetur studentë, duke e bërë mbikëqyrjen edhe më të vështirë.
Që nga prezantimi në vitin 2023, AQF nuk duket se ka përmirësuar llogaridhënien dhe dukshmërinë e këtyre kontraktorëve, thotë Connolly.
“Ekipet e stërngarkuara të universiteteve nuk kanë aftësinë ta zbatojnë atë siç duhet.”
Në qershor, Mbretëria e Bashkuar prezantoi një hapësirë për të emëruar agjentin në formularin zyrtar të konfirmimit që studentët duhet të hyjnë në vend – por është vullnetare.
Jamie Arrowsmith, drejtor i Universities UK International, thotë se ndryshimet mund të jenë “vërtet të fuqishme nëse zbatohen siç duhet” duke u mundësuar universiteteve të mbikëqyrin rezultatet e studentëve të rekrutuar nga agjentët. Por AQF është vetëm një “kornizë zhvillimore”, shton ai.
“Nuk është ende e përfshirë në rregullore dhe nuk është një plumb magjik.”
Ndërkohë, zbatimi më i rreptë i Mbretërisë së Bashkuar për miratimet e vizave dhe ligjeve të tjera do të “ndalojë aktorët e këqij të manipulojnë sistemin një herë e përgjithmonë”, thotë Departamenti i Arsimit.
Disa universitete mbështeten në mënyra të tjera për të rritur pranimin pa shtuar presion mbi mjediset ose stafin e tyre. Kjo përfshin ekskluzivitetin e diplomave të tyre te ofruesit privatë brenda dhe jashtë vendit.
Ai që filloi në vitet 1990 si një mundësi e veçantë për universitetet që luftonin për të plotësuar kuotat, është bërë një burim popullor të ardhurash në sektor, me 110 universitete dhe kolegje që e përdorin atë në vitin akademik 2022-23, sipas Zyrës për Studentët, “udhëheqësi” kryesor i arsimit të lartë në Angli.
Marrësi i ekskluzivitetit jep mësim kursin, ndërsa institucioni kryesor, i cili merr diplomën, mban midis 12.5 dhe 30 përqind të tarifës së shkollimit të studentit, sipas Kontrollorit dhe Auditorit të Përgjithshëm.
Numri i studentëve që regjistrohen në kurse të kësaj forme u dyfishua në mbi 130,000 në vitin akademik 2024-25 krahasuar me vitin akademik 2018-2019, sipas shifrave zyrtare. Analiza nga viti 2022-23 nga OfS tregon se 55 përqind e studentëve në kurset ekskluzive kanë ose zero ose kualifikime të panjohura.
Një ish-konsulent rekrutimi studentësh në ofruesit e ekskluzivitetit, të cilit iu kërkua të mbetej anonim pasi punon për institucione të arsimit të lartë, thotë se ofruesit e ekskluzivitetit përballen me shqyrtim të pakët: “Studentë të regjistruar në kurse, shpesh pa kaluar diploma, por ata vazhdojnë të marrin paratë nga libri i kredisë studentore.”
Në Universitetin Buckinghamshire New, epoka e rritjes së nxitur nga ekskluziviteti ka mbaruar. Në kulmin e saj në 2023-24, ai kishte 14,500 studentë me ekskluzivitet – më shumë se çdo universitet tjetër në Mbretërinë e Bashkuar – krahasuar me 6,400 të regjistruar në kampusin e tij kryesor.
Zëvendëskancelari Damien Page, i cili e filloi rolin në shkurt, thotë se kjo është “jashtëzakonisht joproporcionale” dhe planifikon të ulë ofrimin e ekskluzivitetit me 85 përqind deri në 2028-29, duke ulur të ardhurat totale me 20 milionë paund.
“Nëse keni një rrezik prej 20 milionë paundësh, dhe të ardhurat tona neto janë rreth 100 milionë paund, po flasim për një pjesë të konsiderueshme.”
Hetimi i Zyrës Kombëtare të Auditimit mbi financimin e studentëve në ofruesit e formës së lartpërmendur vitin e kaluar zbuloi se “nuk ka prova të mjaftueshme që studentët po ndjekin kurset e tyre” – gjë që në teori përcakton qasjen ndaj kredive – me disa ofrues që përdorin “agjentë ose bonuse në para për të bindur studentët të regjistrohen në kurse”. Ai bëri thirrje që sektori të hetojë anomalitë “si një çështje të menjëhershme”.
Page argumenton se ekskluziviteti – “ku studentët janë në mënyrë disproporcionale nga prejardhje më të varfra – është mbivlerësuar si një mjet për të “identifikuar pjesëmarrjen”. Në të vërtetë, thotë ai, shpesh i lë studentët pas, me rezultate “që marrin për bazë vlerësimet e përgjithshme”.
Stafi nuk ndihej kurrë rehat me modelin, thotë ai.
“U ngritën zëra për shqetësimet e tyre, gjërat që thoshin dhe praktikat që nuk përputheshin me vlerat tona, por ato nuk u dëgjuan”, shton ai.
“Ne jetojmë ose vdesim nga puna jonë. Nuk do të mbështetemi te organizatat e tjera. Do t’i këshilloja çdo universiteti tjetër me numër të madh ekskluzivitetesh të bënte të njëjtën gjë.” Buckinghamshire i preu lidhjet më herët këtë vit me pesë nga ish-partnerët e tij privatë.
Megjithatë, universitete të tjera po vazhdojnë të eksplorojnë modelet. Për shembull, për “Vitin e Parë Ndërkombëtar” të Queen Mary në biznes dhe menaxhim, do t’ia japë mësimdhënien dhe rekrutimin për programin Kolegjit Ndërkombëtar Kaplan, një grup fitimprurës që ofron kurse të përparuara në arsimin e lartë.
I dhënë në qendrën e Kaplan në London Bridge, kursi njëvjeçar do t’u mundësojë studentëve të huaj të kalojnë direkt në vitin e dytë të diplomës universitare në menaxhim biznesi të “Queen Mary”. Tarifa e shkollimit në Kaplan është rreth 9,000 paund më e lirë dhe kërkon nota më të ulëta hyrëse dhe kualifikime në gjuhën angleze.
Akademikët e “Queen Mary” kanë frikë se rruga e Kaplan, e cila është cilësuar si e vetmja e këtij lloji që të çon në një universitet të Grupit Russell në Londër, nuk do ta përmirësojë përgatitjen akademike të studentëve.
Në disa klasa në Queen Mary, studentët ndërkombëtarë janë shumicë, që do të thotë se akademikët janë detyruar të përshtaten, thotë pedagogu që kërkoi të mos identifikohej. Mësimdhënia e klasave të caktuara me aftësi të kufizuara në gjuhën angleze është “demoralizuese”, shton ai. Pedagogu i Queen Mary, Chandres Tejura, tha se ishte “i habitur” kur pa një student që përkthente drejtpërdrejt me telefonin e tij.
E ardhmja e rekrutimit të studentëve ndërkombëtarë mund të varet nëse Mbretëria e Bashkuar mund të forcojë pajtueshmërinë pa dëmtuar joshjen e saj. Studentët e huaj janë një grup jashtëzakonisht i vlefshëm jo vetëm për universitetet, por edhe për punëdhënësit britanikë, të cilët mund të përfitojnë nga talentet e reja ndërkombëtare që plotësojnë boshllëqet në aftësi.
Presioni për të zvogëluar emigrimin e ka shtyrë tashmë qeverinë të vendosë kufizime për studentët e huaj. Në vitin 2024, qeveria e atëhershme konservatore i ndaloi studentët ndërkombëtarë të sillnin me vete anëtarët e familjes. Pastaj qeveria laburiste njoftoi plane në maj për të zvogëluar kohëzgjatjen e një vize të “Rrugës drejt Diplomimit” nga dy vjet në 18 muaj.
Naz Panju, një agjente me bazë në Mbretërinë e Bashkuar, thotë se shtrëngimet në pranimin ndërkombëtar mund të kenë ulur shifrat e emigracionit neto. Charlie Ball, kreu i inteligjencës së tregut të punës në Jisc, një organizatë jofitimprurëse që ofron infrastrukturë dixhitale në arsimin e lartë, thotë: “Ne duhet të jemi krenarë që jemi destinacioni i zgjedhur për kaq shumë nga të rinjtë me arritje të larta në botë dhe duhet të mendojmë për mënyra për t’i mbajtur ata”.
Vlera bruto e eksportit të arsimit të lartë nga studentët ndërkombëtarë është 20.1 miliardë paund në vit, sipas organizatës Public First.
Paqëndrueshmëria e tregjeve të studentëve të huaj mund t’i shtyjë universitetet të hartojnë më shumë strategji për t’u tërhequr studentëve vendas. Tarifat e studentëve ndërkombëtarë duken të mira në letër, por tkurren ndjeshëm pasi të hiqen bursat bujare dhe komisionet e larta të agjentëve. Pavarësisht shqetësimeve mbi rolin e agjentëve, një anketë globale e drejtuesve të universiteteve nga Navitas dhe Nous Group tregon se 24 përqind do rrisin investimet në komisionet dhe stimujt e agjentëve, por nga 30 përqind në vitin 2022.
Normat e fitimit do vijojnë të pakësohen, thotë Connolly. Ndërsa pagesat dhe tarifat e studentëve bëhen gjithnjë e më të paqëndrueshme, universitetet “do duhet të jenë në gjendje të thonë se kanë provuar gjithçka”, shton ai.
“Kjo do të thotë më shumë zv. rektorë dhe persona të lartë që shtrëngojnë duart me agjentët.”
Megjithatë, për disa studentë, investimi nuk është më i justifikueshëm. Puneeth Gowda, një shtetas indian, iu desh të punonte në turnet e mbrëmjes për të mbuluar kredinë e tij të shkollimit prej 16,500 paundësh për një diplomë masteri në inxhinieri të sporteve motorike në Oxford Brookes.
Edhe pse që atëherë ai ka siguruar një punë në Mbretërinë e Bashkuar, ai thotë se shumica e shokëve të tij të kursit nuk e kanë bërë këtë. Për studentët me prejardhje më të varfëra aziatike, “ardhja në Mbretërinë e Bashkuar është humbje parash”, mëson ai.
“Nëse nuk gjen llojin e duhur të punës, është më mirë të heqësh dorë nga ëndrra.”
VINI RE: Ky material është pronësi intelektuale e FT
Përgatiti për Hashtag.al, Klodian Manjani
