Knesseti izraelit miratoi të mërkurën një masë deklarative që mbështet “zbatimin e sovranitetit izraelit mbi Judenë, Samarindë dhe Luginën e Jordanit”, pas një debati të gjatë në sallën plenare. Ndonëse kjo nismë nuk ka fuqi ligjore apo pasojë operative, ajo përfaqëson një pozicion të fortë politik që sinjalizon mbështetjen e rritur për aneksimin e territoreve të pushtuara në Bregun Perëndimor, përcjell Jerusalem Post.
Rezoluta kaloi me 71 vota pro dhe 13 kundër, me mbështetje të pjesshme edhe nga opozita. Partitë Yesh Atid dhe Blue and White abstenuan nga votimi, ndërsa partitë arabe Ra’am dhe Hadash-Ta’al votuan kundër. Mes mbështetësve ndodheshin edhe gjashtë deputetë nga Yisrael Beytenu dhe katër nga United Torah Judaism.
Deputeti Simcha Rothman, një nga propozuesit dhe përfaqësues i Partisë së Sionizmit Fetar, deklaroi: “Toka e Izraelit i përket popullit të Izraelit – dje, sot, nesër dhe përgjithmonë”. Ai e përshkroi krijimin e një shteti palestinez si pjesë të një “plani fazash për shkatërrimin e Izraelit”, duke iu referuar politikave të mëparshme si Marrëveshjet e Oslos dhe tërheqja nga Gaza.
Propozimi theksonte se pas ngjarjeve të 7 tetorit dhe konsensusit të gjerë kombëtar kundër krijimit të një shteti palestinez, ka ardhur koha për një “iniciativë strategjike, morale dhe të motivuar nga siguria” për të garantuar të ardhmen e Izraelit.
Deputeti Dan Illouz (Likud), i cili foli në anglisht gjatë debatit, deklaroi: “Për herë të parë ndonjëherë, Knesseti izraelit po shpreh mbështetjen për sovranitet në Judenë dhe Samarindë. Këto territore nuk janë monedhë shkëmbimi – ato janë zemra e atdheut tonë të lashtë”.
Megjithatë, kreu i opozitës, Yair Lapid, e cilësoi lëvizjen si një përpjekje për të shpërqendruar vëmendjen nga krizat politike që përfshijnë koalicionin dhe kryeministrin Benjamin Netanyahu. “Është një përpjekje e dëshpëruar për të maskuar realitetin politik”, tha ai.
Konteksti ligjor dhe ndërkombëtar
Sipas ligjit izraelit, territoret e pushtuara në Luftën Gjashtëditore të vitit 1967 – përveç Jerusalemit Lindor – konsiderohen nën “okupim të përkohshëm të armatosur” dhe kontrollohen nga Komanda Qendrore e IDF-së. Marrëveshjet e Oslos ndanë këto territore në zona A (nën kontroll të plotë palestinez), B (kontroll civil palestinez dhe siguri izraelite) dhe C (nën kontroll të plotë izraelit).
Rreth 500 mijë kolonë izraelitë jetojnë në Bregun Perëndimor, kryesisht në Zonën C. Ndërsa Izraeli i konsideron vendbanimet e tij si të ligjshme sipas ligjit të brendshëm, shumica e komunitetit ndërkombëtar i sheh ato si shkelje të Konventës së Katërt të Gjenevës. Në vitin 2024, Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë dha një opinion këshillues ku deklaroi se prania izraelite në Bregun Perëndimor nuk është më e përkohshme dhe është e paligjshme.
Miratimi i kësaj mase, ndonëse jo detyruese, sinjalizon një rritje të qasjes së vijës së ashpër brenda politikës izraelite, me pasoja të mundshme për të ardhmen e procesit të paqes dhe marrëdhëniet ndërkombëtare të Izraelit.
